Jednoaktówka "Jeleń" została napisana na początku lat 60. XX w. i opublikowana jedynie w Niemczech.
Sztuka w groteskowym tonie ukazuje chorobliwe dążenie do narzucania innym swojej woli. Ukazana w utworze niewinna z pozoru sytuacja w kolejce górskiej przekształca się w przypowieść o totalitaryzmie i wodzostwie. Utwór odsłania mechanizmy, które często rządzą społecznością nie tylko w szerokim ujęciu, ale także mniejszą grupą w klasie szkolnej czy na osiedlu, gdzie wcześniej czy później wyłania się silna jednostka, wobec której członkowie grupy przyjmują różne postawy – albo bezmyślnie ulegają jej kierownictwu (naśladownictwo, posłuszeństwo) albo – widząc, że narzucone normy, wartości nie są dobre - próbują się im przeciwstawić. Jeśli osoby te są w mniejszości, dość często nie starcza im sił i odwagi wobec przeważającej, ślepo zapatrzonej w wodza i agresywnie zachowującej się reszty grupy. Na ogół ostatecznie podporządkowują się z lęku przed odrzuceniem albo zostają przez taką grupę odrzucone. „Jeleń” to sztuka wciąż aktualna. Możemy w niej zobaczyć samych siebie – nasze dążenia, postawy, reakcje, a także mechanizmy nacisku, manipulacji będące zagrożeniem także dla współczesnej demokracji i wolności. Warto być ich świadomym.